تاتی تاتی

این روزها با هم تمرین راه رفتن میکنیم و تو شاد قدمهایت را برمیداری.

پسرم آهسته چه قدر با عجله گام برمیداری یک قدم من چند قدم تو راهی طولانیست تا مردانگیت آهسته تر گام بردار می خوانم برایت تاتی تاتی تا تو با شوقی بیشتر گام برداری و باز هم تاتی تاتی ...... حال به من تکیه کن فرزندم ...از بالای سر زل میزنم به لبخندت خم میشوم میبوسمت تا بهتر در خاطرم ثبت شود نکند فراموش کنم کودکیت را آن زمان که مردانه محکم و استوار قدم خواهی زد پسرم بخند به همین زیبایی حتی در جوانیت نگذار برایم کهنه شود خاطراتت که نمی خواهم آن روزها را .... قدم بزن پسرم تمام عمرت اما راه درست را پیدا کن راهی که او نشانت میدهد حتی اگر من نبودم شاد باش اما در راهش اویی که میدانم اگر نباشم روزی غمی ندارم بهتر از من مراقبت خواهد بود ولی نمیدانم چرا تو را فقط برای خودم میطلبم آهای زمان یه لحظه بایست این روزها تکرار نشدنی اند بگذار خوب ببینم طفلم را  فقط این روزها با من بساز کمی فرصت بده ..... زود است مردانگی و جدا شدنش از آغوشم خوشحالم از استقلالش اماااااااااا چه خسیس شده ام من روزهایم را آسان نخواهم داد میخواهم کمی بیشتر بین بازوانم بگیرمت و بفشارمت آن زمان تو باز برایم بخندی. بخند پسرم آنگونه که گوش فلک کر شود از شادیت. بگذار کمی دلم آرام گیرد از صدایت میخواهم همین گونه همیشه مرا بخوانی و من باز از ته دل گویم جانم.

                        خدایم راهش را هموار کن